Czerwiec zaczął się pięknie. Pierwsze od dawna naprawdę wolne dni. Ciepło, prawie upały. Mini urlop, w najlepszym z możliwych momencie, po długiej i (zbyt) pracowitej zimie. Odpoczynek, regeneracja, relaks stuprocentowy i przypomnienie sobie, że istnieje szczęście, słońce i beztroska. Jak łyk powietrza, orzeźwienie-otrzeźwienie. Dystans do codziennej krzątaniny, leniwe biesiadowanie z przyjaciółmi i dużo, dużo muzyki. Całkiem znośna lekkość bytu, dla odmiany. Dziś będzie o odświeżającej sałatce z owocami i miętowo-imbirowym dressingiem. I o trzech albumach, które są ścieżką dźwiękową do czterodniowych wakacji, wycieczki nad jezioro, powrotu do Gdańska, do bezchmurnego nieba i ciepłych wieczorów. Trzy różne projekty, które łączy udział wspominanego już tu Patryka Daszkiewicza (Demonszy) i które urzekają atmosferą (Sumpf), kameralnością (Instytut Zgrzytuff) i doskonałym minimalizmem (Fantômes). Do słuchania naprzemiennie lub spędzenia całego dnia z jednym z albumów – zapętlonym w odtwarzaczu czy na autoreversie walkmana. Na dni, kiedy niczego nie trzeba, a wszystko można, bez pośpiechu, bez stresu, taki dźwiękowy bonus do szczęścia. Sprawdźcie i dajcie się zaczarować – warto. Dla dopełnienia przyjemności spróbujcie wiosenno-letniej ekspresowej sałatki z nektarynkami i miętą, doskonałej na rozpoczęcie dnia lub na lekką kolację z kieliszkiem wina. Smacznego!
SAŁATKA Z RUKOLĄ, NEKTARYNKAMI I AVOCADO z dressingiem miętowo-imbirowym (dla 2-4 osób)
Składniki:
– 1 opakowanie mieszanki sałat z rukolą
– 3 nektarynki (ok. 300 g)
– 250 g melona miodowego
– 50 g suszonej żurawiny
– 1 avocado
– 30 ml octu ryżowego
– 15 ml soku z cytryny
– 30-40 ml brązowego cukru
– ok. 30 ml liści mięty
– kawałek korzenia imbiru (ok. 1,5-2 cm)
– 40 ml oliwy z oliwek lub oleju z pestek winogron
Wykonanie:
1. Sałaty przełóż do miski. Nektarynki opłucz, pokrój na cząstki. Melon obierz i wypestkuj, pokrój w kostkę. Avocado obierz, pokrój na kawałki. Żurawinę sparz wrzątkiem, osusz na sitku. Wszystkie owoce dodaj do sałat, przemieszaj.
2. Przygotuj dressing: imbir obierz ze skórki i drobno pokrój, wyciśnij sok z cytryny, zgromadź pozostałe składniki (ocet ryżowy, cukier, oliwa lub olej, liście mięty), wrzuć do pojemnika blendera z ostrzem w kształcie litery „s” lub do wysokiego kubka (jeśli używasz blendera typu żyrafa) i zmiksuj na gładko.
3. Sałatkę skrop dressingiem, delikatnie przemieszaj, udekoruj całość listkami miętami. Gotowe!
Uwagi:
1. Zamiast mięty możesz użyć świeżej kolendry.
2. Sok z cytryny możesz zastąpić sokiem z limonki. Jeśli chcesz dodać odrobinę pikanterii, dodaj do dressingu posiekaną papryczkę chilli.
3. Mieszankę sałat możesz zastąpić samą rukolą lub stworzyć własną kompozycję np. z sałaty masłowej i lodowej.
4. Owoce możesz skomponować wg własnego uznania, dodając np. gruszkę zamiast melona, wkrajając połówkę zielonego jabłka lub kilka śliwek. Eksperymentuj śmiało.
Wypatrywania pełnej wiosny ciąg dalszy. W parkach już zielono, coraz więcej słońca i powodów, by nie siedzieć w domu, tylko ze słuchawkami na uszach i kocykiem wyjść w plener, wdychać zapachy i łapać w żagle silny nadmorski wiatr. Dlatego dziś będzie krótko. Kolejna wiosenna lekka surówka, tym razem z młodej kapusty. I płyta, na którą czekałam długo, wiedząc, że się na niej nie zawiodę. I choć dopiero przełom kwietnia i maja, już wiem, że gdybym tylko robiła rankingi i podsumowania, byłaby to bezdyskusyjnie jedna z płyt roku. Mniejsza o ustalenia czy i dla kogo jest to hip-hop, recenzje, w których dziennikarze próbują klasyfikować ten album czy silą się na porównania z Bąkowskim – sprawdźcie sami, bo „Orient” hipnotyzuje, bity porywają i zapadają w pamięć na długo, a cała płyta jest tak bogata, że zapętlona na cały dzień, nie nuży ani trochę. Po wyłączeniu i tak nie opuszcza i wraca echem, poszczególnymi frazami. I ma się ochotę włączyć ją jeszcze raz. I jeszcze jeden. I jeszcze. 100% doskonałości i miłość od pierwszego do ostatniego dźwięku. Jeśli płyta Was oczaruje, koniecznie też wybierzcie się na koncert, jeśli tylko będziecie mieć okazję – wszystko, co dobre w tym albumie na żywo przemożone jest kilkukrotnie i brzmi równie fascynująco. Informacje choćby na fanpage’u Synów czy wytwórni Latarnia (linki na końcu wpisu).
A teraz o dzisiejszym przepisie: tym razem zmierzymy się z młodą kapustą, przygotowując z niej superprostą surówkę podrasowaną lekkim sosem (dressingiem) na bazie octu ryżowego, imbiru, czosnku i oleju sezamowego. Do przygotowania sosu przyda Wam się blender (najlepiej z pojemnikiem z ostrzem w kształcie litery „s”). Składniki dodatkowe jak zwykle do swobodnej interpretacji, zerknijcie na porady w uwagach pod przepisem.
SURÓWKA Z MŁODEJ KAPUSTY, z papryką, rzodkiewką, orientalnym dressingiem, sezamem i orzeszkami ziemnymi (dla 2-4 osób)
Składniki:
– pół główki młodej kapusty, po wycięciu głąba ok. 200g
– kawałek pora, ok. 10 cm, jasnozielona część, ok. 70g
– pół czerwonej papryki, ok. 140g
– rzodkiewka: 6 szt., ok. 100g
– marchew: 1 szt., nieduża, ok. 80g
– sezam: 4 łyżki
– orzeszki ziemne (prażone, solone): 50 g
– sos sojowy jasny: 1 łyżka (15 ml)
– ocet ryżowy: 2 łyżki (30 ml)
– limonka: 1 szt.
– czosnek: 2 duże ząbki
– korzeń imbiru: kawałek ok. 2 cm, po obraniu i posiekaniu ok. 20 ml
– olej sezamowy: 2 łyżki (30 ml)
– olej roślinny: 2 łyżki (30 ml)
– cukier: 2 łyżki (30 ml)
– sól: pół łyżeczki (2 ml)
– pół papryczki chilli
Wykonanie:
1. Przygotuj dressing. Obierz i drobno pokrój czosnek i imbir, papryczkę chilli wypestkuj i również pokrój na drobne kawałki. Wyciśnij sok z limonki, wrzuć przygotowane składniki do pojemnika blendera z ostrzem w kształcie litery „s”, dodaj cukier, sól, sos sojowy, ocet ryżowy, olej sezamowy i roślinny, zmiksuj wszystko do uzyskania jednolitej konsystencji. Wstaw do lodówki.
2. Następnie przygotuj surówkę. Kapustę opłucz, oczyść z mniej ładnych liści, wytnij głąb, pokrój w cienkie paski. Por opłucz, pokrój w cienkie półplasterki. Marchewkę obierz, również pokrój w cienkie półplasterki. Rzodkiewki opłucz, zetnij końce, pokrój w pasterki lub półplasterki. Paprykę opłucz, oczyść z pestek i błonek, pokrój w kostkę. Przełóż warzywa do dużej miski, przemieszaj dokładnie.
3. Sezam upraż na patelni (na jasnobrązowy kolor), na małym ogniu, pilnuj, aby się nie przypalił.
4. Surówkę przełóż do miseczek lub na talerze, każdą porcję polej dressingiem, posyp obficie sezamem i orzeszkami ziemnymi. Gotowe!
Uwagi:
– składniki surówki możesz zmodyfikować np. zastępując rzodkiewki białą rzepą, rezygnując z marchwii, dodając garść świeżego zielonego groszku czy zmniejszając ilość kapusty na rzecz dodatku np. rukoli czy jarmużu;
– gotową surówkę możesz dodatkowo posypać posiekanym szczypiorkiem i/lub paskami papryczki chilli dla wyostrzenia smaku
– dressing możesz nieco uprościć jeśli nie masz któregoś ze składników: ocet ryżowy możesz ew. zastąpić jasnym octem winnym lub sokiem z cytryny. Jeśli nie masz oleju sezamowego możesz zwiększyć ilość orzeszków i sezamu, natomiast warto się o niego postarać – nadaje dressingowi przyjemny orzechowy posmak nie do podrobienia.
Syny, hity końca zimy, początku wiosny i zapewne całego roku:
Kwiecień, a więc najwyższa pora przebudzić się z zimowego snu. Nawet jeśli jeszcze jest chłodno i zimno, cierpliwie czekam na wybuch wiosny. Kwitnące drzewa, cieplejszy wiatr i słońce, bo wtedy wszystko wydaje się sto razy lepsze i ładniejsze. Można w końcu spędzać więcej czasu na zewnątrz, a zerwanie się z łóżka o bladym świcie nie jest już aktem bohaterstwa. Tak jak nie robię noworocznych postanowień, wiosną nagle zaczynam sobie obiecywać, że teraz nareszcie zrobię to wszystko, co chodziło mi po głowie zimą. Proste rzeczy, kilka kroków do ułatwienia sobie życia. Regularne śniadania, więcej wypoczynku, lepsza organizacja czasu, mniej pracy, więcej zdrowego snu. Długie spacery po lesie i rowerowe przejażdżki. Drobne przyjemności, które dopieszczają i dodają energii. I wiadomo: wiosenne porządki, wyciąganie z dna szafy lżejszych ubrań czy pomysłów na lekkie wiosenne dania. Dziś propozycja na ekspresowe śniadanie i dobry początek dnia. Lekka surówka w sam raz do spakowania do pudełka i zabrania na spacer lub do pracy. A po śniadaniu, na deser muzyka z lepszego świata: Tundra. Bogata, nieoczywista i zdecydowanie warta spędzenia z nią niejednej godziny. Zwłaszcza jeśli marzycie o wzniesieniu się ponad zimową szarość, zapomnieniu o pośpiechu czy też chcecie zapaść się w fotel i wyobrażać sobie dowolne podróże. Poza czasem, poza przestrzenią, przywołując w myślach wiosnę i żegnając się na jakiś czas z zimą. Gotowi? Zatem zaczynamy!
SURÓWKA Z CZERWONEJ KAPUSTY z granatem, pomarańczą i sosem balsamicznym
Składniki (dla 2-4 osób):
– czerwona kapusta – nieduża główka lub pół większej – potrzebujesz ok. 300g oczyszczonych liści
– oliwa z oliwek – 30ml (2 łyżki)
– sok z cytryny – 10 ml (2 łyżeczki)
– garść pestek granatu
– 1 pomarańcza
– orzechy nerkowca – 2 łyżki
– sos balsamiczny
– ewentualnie odrobina syropu malinowego
Wykonanie:
1. Kapustę opłucz, przekrój na pół, wytnij głąb i twarde części liści, pokrój w cieniutkie paski, wrzuć do miski.
2. Pomarańczę obierz, podziel na cząstki, każdą z nich przekrój na dwie-trzy części, dodaj do kapusty.
3. Obierz granat, wyłuskaj z niego garść pestek (ok. 4 łyżek), dodaj do kapusty.
4. Orzechy nerkowca upraż na patelni lub w piekarniku (do uzyskania jasnobrązowego koloru), posiekaj
5. Kapustę i owoce skrop oliwą, sokiem z cytryny i sosem balsamicznym, ewentualnie dodaj kilka kropel syropu malinowego lub 2 łyżeczki cukru (aby nieco osłodzić surówkę), całość przemieszaj, przed podaniem posyp orzechami nerkowca.
6. Gotowe!
Uwagi:
– pozostałe pestki granatu możesz wykorzystać jako dodatek do innych sałatek lub surówek lub dodać do jogurtu czy muesli;
– zamiast sosu balsamicznego możesz użyć sosu lub syropu z granatów, zamiast orzechów nerkowca, surówkę możesz posypać orzechami włoskimi, posiekanymi migdałami lub uprażonymi ziarenkami sezamu – spróbuj, która wersja najbardziej Ci smakuje
Marzec, a więc jeszcze przez chwilę chłodno i szaro. Melancholia końca zimy. Jeśli też czujecie się nieco zmęczeni chłodem i z utęsknieniem wypatrujecie zmiany, na przełamanie nastroju dziś przepis na przywołanie wizji wiosennej beztroski. To już niedługo: pikniki, długie spacery, kolory, ciepłe popołudnia w plenerze, liście, kwiaty. Świeże owoce, warzywa, zapachy. Nowe bodźce. Lekkość ducha i lżejsze ubrania. Cierpliwie czekam, w międzyczasie serwując sobie drobne przyjemności, rozpieszczając kubki smakowe domowym hummusem i karmiąc uszy wspaniałym Bardo Pond, które już chyba tutaj zachwalałam, a jeśli nie – najwyższa pora. Kto tak jak ja nie wyrósł z sentymentu do gitarowego grania, na pewno będzie ukontentowany spędzając niejedno popołudnie z „Amanitą”, „Ticket Crystals” czy właśnie „Peace on Venus” – płytą, która ostatnimi czasy okupuje mój odtwarzacz. Staram się nie przesadzić, żeby nie przesycić się zbyt szybko, ale niełatwo się uwolnić od prześladującego wokalu Isobel Sollenberger czy długich gitarowych pejzaży braci Gibbons. Z hummusem jest chyba podobnie – raz pokochany, stał się jednym z tych smakołyków, który stale gości na stole. Ile osób, tyle przepisów – ja trzymam się tego, który mi najbardziej odpowiada, ale jako że nie lubię ortodoksji w kuchni, zachęcam do poszukiwań i modyfikowania przepisu wg własnego uznania. Warto jedynie przyswoić podstawowe zasady przyrządzania i tu – zamiast wycieczki na Bliski Wschód czy spędzaniu godzin na forach okołohummusowych – polecam rzut okiem na przepis, który podaje Yotam Ottolenghi czy zapoznanie się z poradami z The Hummus Blog. Garść przydatnych informacji znajdziecie też w uwagach pod przepisem. Gotowi? Zatem zaczynamy:
HUMMUS, jaki lubię:
Czego potrzebujesz, aby przygotować swój własny hummus? Poza dobrymi chęciami i ochotą na wyzwanie, przyda Ci się odpowiedni sprzęt do zmielenia ciecierzycy (np. malakser lub blender – więcej w uwagach pod przepisem) oraz (jeśli chcesz przygotować własną pastę tahini – młynek do mielenia drobnych ziaren lub nakładka do blendera z ostrzem w kształcie litery „s”). Pamiętaj też, że ziarenka ciecierzycy wymagają wcześniejszego namoczenia – przez ok. 10 godzin. Uwzględnij to zanim zabierzesz się do przygotowywania hummusu.
Składniki (na ok. 2 l hummusu):
– ciecierzyca (suche ziarno): 400g
– soda oczyszczona: 4 ml + 6 ml (5 ml = ok. 1 płaska łyżeczka)
– sezam (przygotujesz z niego sezamową pastę tahini): 200g
– oliwa z oliwek lub olej sezamowy: 40 ml (ok. półtorej łyżki)
– czosnek: ok. 25g
– sok z cytryny: ok. 150-170 ml
– sól: ok. 13 ml (niecała łyżka)
– woda źródlana lub niegazowana mineralna – jak najzimniejsza: 200ml
Wykonanie:
0. Namocz ciecierzycę: ziarenka opłucz, zalej zimną wodą (1,2l) z dodatkiem 4 ml sody, odstaw (w chłodne miejsce) – najlepiej na noc.
1. Odcedź ciecierzycę, opłucz, wsyp do dużego garnka, ponownie zalej wodą (ok. 1,2-1,5l), dodaj 6 ml sody i gotuj do pełnej miękkości (ok. 1,5-2 godzin), zbierając powstałą na powierzchni pianę.
2. W międzyczasie przygotuj pozostałe składniki: obierz czosnek, przygotuj sok z cytryny oraz domową pastę tahini. Upraż sezam na patelni (na małym ogniu, mieszając) lub w piekarniku (150st., ok. 30 minut) – uważaj, żeby nie przypalić ziarenek sezamu (będzie gorzki), praż go do uzyskania jasnobrązowego koloru. Uprażony sezam zmiel na gładko dolewając powoli oliwę z oliwek/olej sezamowy – do konsystencji gęstej pasty.
3. Ugotowaną ciecierzycę osącz zachowując część wody. w której się gotowała (ok. 80 ml).
4. Do pojemnika malaksera przełóż ugotowaną ciecierzycę, ząbki czosnku, sól oraz pastę tahini, dodaj 80 ml wody, w której gotowała się ciecierzyca, zmiel na gładko dodając w trakcie sok z cytryny, pod koniec powoli wlej (najlepiej lodowato zimną) wodę, aż uzyskasz konsystencję niezbyt rzadkiej pasty. Gotowe! Hummus podawaj np. skropiony oliwą z oliwek, z chlebkiem pita lub świeżymi warzywami, posypany natką pietruszki, ostrą papryką lub (jeśli lubisz) utłuczonym w moździerzu kminem rzymskim. Hummus doskonale pasuje też do kanapek. Możesz też przygotować różne wersje smakowe hummusu dodając do niego kilka suszonych pomidorów, pieczoną paprykę czy buraka – eksperymentuj!
Uwagi:
– gotowy hummus przechowuj w lodówce (do ok. 3 dni), przełożony do szczelnych słoiczków/pojemników, powierzchnię hummusu możesz przykryć cienką warstwą oliwy z oliwek
– kupując ciecierzycę szukaj tej o jak najdrobniejszych ziarenkach
– nie bój się dodatku sody oczyszczonej – dzięki niej ziarenka stają się miękkie, a tym samym szybciej się gotują oraz mielą na gładko, pilnuj tylko aby nie przesadzić z ilością!
– niektóre przepisy zalecają obranie ugotowanej ciecierzycy z łusek – możesz to zrobić (jeśli jesteś dostatecznie cierpliwy/a), uzyskasz jeszcze gładszą konsystencję hummusu, natomiast jeśli tylko ugotujesz ją naprawdę do pełnej miękkości, i tak unikniesz grudek
– ilość tahini, czosnku oraz soku z cytryny możesz zmniejszyć lub zwiększyć wg swoich preferencji – większa ilość tahini nada hummusowi bardziej orzechowy smak, czosnek go wyostrzy, a sok cytrynowy nadaje świeżości
– jeśli lubisz klasyczne przepisy i kmin rzymski, dosyp go w trakcie już na etapie mielenia hummusu
– nie dodawaj oleju/oliwy do hummusu w trakcie mielenia – stanie się sztywniejszy i tłustszy, a jego smak nic na tym nie zyska
– jeśli nie masz malaksera, możesz zmielić ciecierzycę blenderem kielichowym lub ręcznym, uważaj tylko, żeby nie spalić silnika, na początku mielenia ziarenka mogą stawiać opór
– tak jak w przypadku innych strączków: pamiętaj, aby nie dodawać soli w trakcie gotowania
Hummus gotowy, pora wrócić do muzycznych bohaterów dzisiejszej notki: Bardo Pond. Na bandcampie zespołu znajdziecie tylko jeden utwór, dlatego ciekawych odsyłam do sprawdzenia całego albumu chociażby na Youtube:
Mimo mocno nostalgicznej natury, raczej nie praktykuję corocznych podsumowań. Rankingi najlepszych płyt ubiegłego roku zostawiam dziennikarzom muzycznym, na listy trendów, lektur, wydarzeń, przełomowych momentów czy czegokolwiek innego też brak mi cierpliwości. Podobnie nie mam głowy do noworocznych postanowień i nie planuję, że nagle od 1 stycznia pod każdym względem będę lepszą osobą. Dobrze by było, ale niekoniecznie potrzeba do tego listy pełnej oczekiwań, którą przykleję na ścianie tylko po to, żeby zapomnieć o jej istnieniu, a pod koniec roku wyrzucać sobie, że ani nie poleciałam do Ameryki Południowej, ani nie pisałam listów do przyjaciół, ani nie zaczęłam regularnie jeść śniadań. Tak więc w Nowy Rok wchodzę spokojnie, zbierając siły i korzystając z kilku dni wolnych od pracy. Mam tylko nadzieję, że ten rok nie będzie gorszy od ubiegłego i że znajdę czas na przyjemności. A jeśli już miałabym coś podsumowywać, to tylko te dobre chwile. Odtwarzać towarzyszące im dźwięki czy zapachy. Po raz kolejny uświadamiać sobie, że to, co najlepiej wspominam, to drobiazgi, niekoniecznie spektakularne, za to naprawdę przyjemne i cenne. I często dzielone z innymi ludźmi, bo przecież „po pierwsze ludzie, po drugie ludzie i po trzecie: ludzie”. Dlatego dziś przepis na odrobinę przyjemności, którą aż chce się podzielić: trufle z białej czekolady, z żurawiną i czerwonym pieprzem przełamującym nieco słodycz. I muzyczna przyjemność, która mogłaby się nie kończyć nigdy: Grouper. Posłuchajcie i jak ja zakochajcie się po uszy. Liz Harris to jedna z tych dziewczyn, które nie używając zbyt wielu środków tworzą spójny dźwiękowy świat, którego nie chce się opuszczać. I co najważniejsze, mimo senno-melancholijno-rozmarzonych momentów, nie ma w tej muzyce nic z pretensjonalnych czy ckliwych dziewczęcych projektów singer-songwriterskich. Zamiast tego mamy kompozycje, które prześladują i zapadają w pamięć. To taka idealna ścieżka dźwiękowa na długie zimowe wieczory albo wczesne letnie poranki, kiedy dzień jeszcze się nie zaczął i pijąc kawę planujemy co przyjemnego można by zrobić. Bonusowe punkty: Grouper wydaje swoje płyty w Kranky, a to już jest plus i rekomendacja. Tyle słowem zachęty. A tymczasem pora na rozpieszczenie kubków smakowych:
TRUFLE Z BIAŁEJ CZEKOLADY z suszoną żurawiną i czerwonym pieprzem
Składniki:
– 300g białej czekolady
– 100g suszonej żurawiny
– 120g śmietanki 30%
– 2 łyźki (30ml) czerwonego pieprzu
– 2 łyźki cukru pudru
Wykonanie:
1. Żurawinę sparz wrzątkiem, odcedź, odstaw do osuszenia, po czym pokrój na kawałki.
2. Połam czekoladę na kostki. Do rondelka z grubym dnem wlej śmietankę, dodaj kawałki czekolady, mieszając rozpuść na małym ogniu (uważaj żeby nie przypalić masy). Możesz też rozpuścić czekoladę ze śmietanką w kąpieli wodnej.
3. Do masy czekoladowo-śmietankowej dodaj żurawinę, rozmieszaj, przełóż do płaskiego naczynia i wstaw do lodówki (najwygodniej na noc), aby stężała.
4. W moździerzu rozgnieć ziarenka czerwonego pieprzu, po czym wymieszaj z cukrem pudrem.
5. Schłodzoną masę nabieraj łyżeczką, formuj w dłoniach kuleczki, po czym każdą z nich obtocz w mieszance cukru pudru i pieprzu.
6. Gotowe!
Uwagi:
– ilość trufli, które uzyskasz z tych proporcji zależy od ich rozmiaru. Ja zrobiłam dość duże kulki, ok. 2,5 cm średnicy – wyszło 18 szt.
– możesz zmniejszyć ilość żurawiny lub zastąpić ją np. posiekanymi orzechami, migdałami, podobnie możesz zmodyfikować przepis obtaczając trufle np, w płatkach migdałów, a pieprz albo całkowicie wyeliminować albo dodać do środka masy – pamiętaj tylko o zachowaniu proporcji śmietanki i czekolady
– gotowe trufle przechowuj w lodówce, wyjmij przed spożyciem.
Po rozpieszczeniu kubków smakowych, czas na przyjemność dla ucha:
Grouper.
Grudzień. Zimne poranki, zmarznięte dłonie, nadmorskie wichury i poczucie, że czas za szybko płynie. Jak co roku: ani się obejrzę, już połowa miesiąca, krótkie dni ulatują jeden po drugim, a dookoła coraz większa gorączka. Intensywność. I nadchodzące święta, wolne dni, wyjazdy, spotkania – zanim to wszystko nastąpi, nie wiem dlaczego, ale zawsze jest dużo do zrobienia, przygotowania, podomykania. W tym pędzie znalezienie czasu na przyjemności jest cenniejsze niż kiedykolwiek, dlatego tym bardziej cieszyłam się, gdy ogłoszono lineup „DNA: drone noise ambient” – grudniowej serii koncertów w gdańskiej Koloniii Artystów. Trzy dni muzycznego święta, sześcioro wykonawców, dużo, dużo bodźców czy inspiracji, możliwość posłuchania na żywo lubianych wykonawców bez konieczności wyjazdu do Warszawy czy Katowic. Różnorodność. Warstwy. Smaki i smaczki. I przyjemność, ogromna. Tym większą frajdą było przygotowanie mini poczęstunku dla Kolonii i gości. Dla tych, którzy byli i akurat zasmakowało im któreś z dań – na pierwszy ogień przepis na burgery z pęczaku, które pojawiły się pierwszego dnia. Dla nieobecnych również. Plus potrójna muzyczna rekomendacja artystów, którzy zagrali na DNA (akurat tak się składa, że cała trójka związana jest z wytwórnią BDTA) i każdego dnia ich występy były wisienkami na torcie. Duy Gebord (wiadomo, za samo nawiązanie do Deborda ma ogromny plus), Souvenir de Tanger i Odmieniec. Każdy zdecydowanie godny polecenia. Sprawdźcie, bo w ich muzyce można znaleźć naprawdę bardzo dużo. Smaki, których byście się nie spodziewali, nieoczywiste rozwiązania i spójny dźwiękowy świat, w który aż chce się wejść i zostać na dłużej. Dość komplementów, pora przejść do działania: tym, którzy nie posiadają płyt/kaset wspomnianych wykonawców polecam bandcampy i soundcloudy. Ustawiamy odpowiednią głośność i na trzy cztery – gotujemy!
BURGERY Z KASZY PĘCZAK z suszonymi pomidorami i pieczarkami, w bułeczce z domowym hummusem, słodką cebulką, rukolą i papryką
Składniki (20 małych kotlecików):
– kasza pęczak: 150g
– płatki owsiane: 50g
– suszone pomidory (w zalewie): ok. 50g
– mała biała cebula lub 1-2 szalotki: ok.50g
– kawałek pora (jasnozielona część): ok. 30g
– pieczarki: ok. 75g
– przyprawy: sól, pieprz, ostra wędzona papryka, zielona czubryca, majeranek, tymianek, słodka papryka, granulowany czosnek
– pół pęczka natki pietruszki
– olej (słonecznikowy/rzepakowy/z pestek słonecznika)
– do obtoczenia burgerów: bułka tarta lub zmielone płatki kukurydziane
przykładowe dodatki:
– małe bułeczki, rukola, hummus, sos balsamiczny, czerwona papryka, czerwona cebula
Wykonanie:
1. Kaszę opłucz, umieść w garnku, zalej wodą (ok. 350ml, w razie potrzeby uzupełnij wodę w trakcie gotowania), gotuj na średnim ogniu do miękkości, pod koniec dodaj płatki owsiane, rozmieszaj całość i odstaw do ostygnięcia.
2. Cebulę obierz i pokrój drobno, por opłucz dokładnie, osusz i również pokrój. Suszone pomidory rozdrobnij. Pieczarki opłucz dokładnie i pokrój w plasterki. Natkę pietruszki posiekaj.
3. Na patelni rozgrzej olej (1-2 łyżki), zeszklij cebulę i por. Dodaj do kaszy i płatków. Ponownie rozgrzej odrobinę oleju (możesz użyć tego z suszonych pomidorów) i podsmaż pieczarki, pod koniec dodaj pomidory i przemieszaj.
4. W maszynce do mielenia lub pojemniku robota kuchennego zmiel kaszę z płatkami, cebulą i porem, pod koniec dodaj posiekaną natkę pietruszki. Masa nie musi być bardzo gładka, chodzi o to, by nieco rozdrobnić kaszę, dzięki czemu kotleciki będą bardziej zwarte. Przełóż do miseczki, dodaj przyprawy: sól, pieprz, po pół łyżeczki papryki słodkiej i wędzonej, po łyżeczce tymianku, majeranku, czubrycy i granulowanego czosnku.
5. Przygotuj talerzyk z bułką tartą lub zmielonymi płatkami kukurydzianymi. Dłońmi zwilżonymi zimną wodą formuj małe kotleciki (ok. 5-6 cm średnicy), po czym obtaczaj w bułce/zmielonych płatkach.
6. Na patelni rozgrzej olej, smaż burgery z dwóch stron, do zrumienienia. Odłóż na papierowy ręcznik.
7. Kiedy kotleciki przestygną, przygotuj z nich kanapki w małych bułeczkach: każdą bułkę przekrój, posmaruj z dwóch stron hummusem, na spód połóż listki rukoli, na to kotlecik, następnie paski papryki i słodką cebulę czerwoną, skrop sosem balsamicznym/sosem bbq/ostrym sosem chilli, przykryj górną połówką bułki, w całość wbij wykałaczkę.
Uwagi:
– skład kotlecików możesz dowolnie modyfikować według własnych preferencji smakowych/ zawartości lodówki: zamiast pieczarek możesz użyć boczniaków (polecam!), suszone pomidory możesz zastąpić pokrojoną pieczoną papryką, zamiast granulowanego czosnku możesz użyć 1-2 ząbków świeżego, do masy możesz dodać pieczoną marchewkę/pietruszkę/kawałki pieczonego buraka. Możesz odłożyć odrobinę ugotowanej kaszy i dodać ją na sam koniec. Jeśli chcesz wzbogacić kotleciki o coś chrupiącego, możesz dodać 2-3 łyżki ziaren słonecznika lub pokrojone orzechy (włoskie/nerkowce/laskowe). Podobnie możesz eksperymentować z przyprawami.
– słodką czerwoną cebulę przygotuj w następujący sposób: 2-3 cebule (ok. 180g) obierz, pokrój w piórka; na patelni rozgrzej 2 łyżki oleju, wsyp łyżkę cukru, kiedy zacznie się karmelizować, wrzuć cebulę, mieszając smaż do miękkości, na sam koniec dodaj szczyptę soli i łyżeczkę octu balsamicznego
– jeśli nie masz możliwości zmielenia kaszy i płatków na masę, ugotuj kaszę, ilość płatków zwiększ o ok. 30g, dodaj 3-4 łyżki mąki kukurydzianej, 2 łyżki oleju i połącz z resztą składników, po czym ostrożnie formuj małe kotleciki i obtaczaj w bułce tartej/zmielonych płatkach kukurydzianych.
Smacznego!
A teraz garść muzycznych odnośników:
– Duy Gebord. Ogromna dawka energii, ładny hałas i wielowarstwowe kompozycje, w których jeśli tylko się wsłuchacie, znajdziecie nieomal wszystko. Muzyka do zapętlenia w odtwarzaczu i do słuchania w wersji live, jeśli tylko Duy zawita do Waszego miasta.
– Souvenir de Tanger. Udany mariaż kultur, dźwięków i gatunków. Hipnotyzuje i wciąga. Na dodanie energii w szary poranek albo spędzenie całego dnia z którąś z płyt zapętloną w odtwarzaczu, zwłaszcza, że każde kolejne przesłuchanie przynosi odkrycie kolejnej warstwy, a brzmienie staje się jeszcze smaczniejsze.
-Odmieniec. Zagrał na zakończenie trzydniowego święta muzycznego w Kolonii Artystów i momentalnie zaczarował publiczność. Plusy za oszczędność użytych środków, przekonująco zbudowaną przestrzeń i zgrabne mieszanie gatunków. Czekam na dalszy rozwój wydarzeń i kolejne płyty, a tymczasem sprawdźcie sami: http://odmieniec.bandcamp.com/track/taniec-ducha
fb: https://pl-pl.facebook.com/odmieniecmusic
I na deser videorelacja z kolonijnych koncertów. Kto był, wie, że było świetnie, kto nie był – może następnym razem?
Czarny Latawiec, Mikophonic Workshop, chopped and screwed, 2013
tapenada
czarne i czarne
notka
Za RSS B0YS powtarzam, że nie wierzę w hype’y. Mody. Co i rusz nowe objawienia, czy to na scenie muzycznej, czy w jakiejkolwiek innej dziedzinie. Sezonowe hity, nowe gatunki, zjawiska, must have’y, kolory na jesień/zimę czy płyty miesiąca. Fajnie, że wciąż pojawia się nowe, że to co znane jest redefiniowane i odświeżane, jest co śledzić, co odkrywać, czym się zachwycić. Staram się jednak zachować minimum zdrowego rozsądku, bo połowa dzisiejszych hitów pewnie nie wytrzyma próby czasu i tak jak szybko zabłysły, tak samo szybko ulecą w niepamięć. Z całego tego zamieszania wyławiam dla siebie te zjawiska, które jakoś zarezonowały, pół roku później nadal tak samo cieszą i tym samym dołączają do prywatnego kanonu, do grupy sprawdzonych hitów. Dziś będzie o dwóch takich zjawiskach, które mimo upływu czasu nadal wywołują u mnie efekt „wow”. Jedno i drugie znalezione nieomal przypadkiem. Na gruncie kulinariów: tapenada, czyli francuska pasta z oliwek, w tym przypadku czarnych. Imprezowy evergreen, wdzięczna, bo można ją przyrządzić na ostatnią chwilę, gdy goście już na schodach. Na gruncie muzyki: Czarny Latawiec, postać, której poczynania zdecydowanie warto śledzić, bo z każdą wypuszczoną w sieć ścieżką jest coraz ciekawiej. U mnie zaczęło się chyba od szperania w setach densinghour i wizyty na blogu canti illuminati, później był Unsound 2013 i krótki set w ramach showcase’u mik.musik!, szybki zakup płyty i od tej pory muzyczna fascynacja trwa. Nie wiem czy doczekam się koncertu w Trójmieście, o mały włos nie wybrałam się ostatnio do Warszawy na koncert w Towarzyskiej (ostatecznie wygrał koncert Wilhelma Brasa na Narracjach), tym, którzy byli, mogę tylko zazdrościć. Tym, którzy nie znają, mogę tylko polecić – sprawdźcie, a nuż się zakochacie. Za oknem jesień i zimno, to dobra okazja do wskrzeszenia tradycji gromadzenia się z przyjaciółmi, żeby posłuchać razem płyt, przegadać cały wieczór, zagrać w szachy czy pokera. Pomysł na przekąskę już macie. A zatem zaczynamy:
TAPENADA, czyli pasta z czarnych oliwek
Składniki:
– czarne oliwki (bez pestek): 200g
– oliwa z oliwek: 5-6 łyżek, ok.100 ml
– mały kawałek papryczki chilli (ok. 2 g)
– ocet balsamiczny: 1-2 łyżki
– czosnek: 2 ząbki
– natka pietruszki: 2 łyżki (30 ml)
– sól: pół łyżeczki
– kapary: 1 łyżeczka
Wykonanie:
1. Oliwki i kapary osącz z zalewy. Czosnek obierz, przekrój na pół, papryczkę wypestkuj. Wszystkie składniki wrzuć do pojemniczka lub miski. Zmiksuj (np. ręcznym blenderem) na masę. Przypraw do smaku solą, ewentualnie dodaj odrobinę pieprzu. Gotowe!
2. Podawaj na kromkach pieczywa, grzankach z bagietki lub z krakersami.
Uwagi:
– świeżą papryczkę możesz zastąpić połową łyżeczki sproszkowanego chilli
– jeśli nie masz kaparów, możesz spokojnie przygotować pastę bez nich
– ocet balsamiczny możesz zastąpić sokiem z cytryny
– zamiast natki możesz dodać kilka listków świeżego oregano lub tymianku
Październik, a więc deszcze, sypiące się z drzew liście, zbliżające się urodziny, puste plaże, mało snu, dużo pracy. I przede wszystkim krakowski Unsound, na który – ku własnemu utrapieniu – w tym roku nie pojechałam. Przesłuchuję znane i nieznane pozycje z lineup’u, zazdroszczę znajomym, którzy na pewno świetnie się bawią, niecierpliwie czekam na relacje, w międzyczasie wspominam ubiegłoroczną edycję i emocje, bo świetne targi, showcase’y (mik.musik.!.) i mocna reprezentacja polskiej sceny muzycznej. Może za rok. Na fali zmęczenia i jesiennej melancholii przypominam sobie pocztówkę Janiny Turek: „6 lipca 1969. Siedzę w domu, nigdzie nie wyjechałam, bo nie mam za co. Pogoda nie nadzwyczajna, stałe deszcze i burze. Zdrowie też nie najlepsze. W ogóle mogłoby być lepiej pod każdym względem. Janina Turek”. Chyba najwyższa pora na doładowanie baterii i zastrzyk energii, za wcześnie na poddawanie się szarości, trzeba zachować siły na zmagania z nadchodzącą zimą. Typowo jesienne ambientowe pejzaże zamieniam więc chwilowo na rzecz boskiego 120 bpm, śledząc kolejne wcielenia muzyczne Wojtka Kucharczyka. To na wzmocnienie ducha. A na wzmocnienie ciała – dużo warzyw, dużo owoców. I koktajle, soki, smoothiesy. Trochę obciach dla kucharza, ale odkryłam u siebie mały niedobór żelaza, dlatego dziś przepis na superprosty koktajl pietruszkowo-gruszkowy, bogaty w żelazo i w witaminę C (ułatwiającą jego wchłanianie). Do dzieła zatem:
Żelazo w płynie, czyli SMOOTHIE GRUSZKA-PIETRUSZKA-BANAN
Składniki:
– 1 pęczek natki pietruszki
– 1 dojrzała gruszka (konferencja), ok. 290 g (po obraniu ok. 220 g)
– 2 dojrzałe banany, ok. 290 g (po obraniu ok. 160 g)
– 1 łyżka soku z cytryny (15 ml)
– 150-200 ml niegazowanej wody
Wykonanie:
1. Pietruszkę dokładnie opłucz, oberwij listki, wrzuć na dno pojemnika, w którym będziesz miksować smoothie.
2. Gruszkę obierz, usuń gniazdo nasienne, pokrój na kawałki. Banany obierz, pokrój na kawałki. Owoce wrzuć do pojemnika z natką.
3. Dodaj sok z cytryny, uzupełnij wodą i zblenduj wszystko na gładką masę.
Uwagi:
– jeśli chcesz, możesz dosłodzić smoothie do smaku np. odrobiną soku z agawy lub miodu;
– z podanych składników otrzymasz ok. 0,5 l napoju;
– przepis jest pewnego rodzaju bazą dla zielonego smoothie, możesz go dowolnie modyfikować, np. zastępując wodę sokiem z jabłek, dodając garść liści szpinaku, kawałek ananasa, jabłko czy kilka winogron – eksperymentuj śmiało;
– jeśli (tak jak ja) nie jesteś posiadaczem superfancy sprzętu typu Vitamix, nie przejmuj się – blender ręczny wystarczy do zmiksowania wszystkich składników na gładko.
Żelazo rozpisane na dźwięki – Iron Noir, wspólny projekt Wojtka Kucharczyka i Łukasza Dziedzica, jedno z odkryć ubiegłorocznego Unsoundu, na którym zagrali urzekający set w ramach showcase’u mik.musik.!. Ratunek dla zmęczonych jesienną szarugą i świetna ścieżka dźwiękowa na rozpoczęcie dnia. „Les Chiffres” do odsłuchu (lub zakupu) choćby tu: http://bdta.bandcamp.com/album/les-chiffres
Zmiany, zmiany, zmiany. Kolorów, zapachu powietrza o świcie. Mniej słońca, więcej wiatru. Co roku już wiosną czekam na nadejście jesieni, tak jakby nie była to tylko pora roku, a nieomal stan umysłu. Oczywiście, wiosna wspaniała, bo po zimie, a lato, choćby nie wiem jak kapryśne, to zawsze lato: krótka eksplozja wszystkiego w nadmiarze, sezon na ulubione owoce, sezon na szczęście, na świeże wiśnie, dorodne czereśnie, sezon na beztroskę. Ale jest tak, jakby to był taki bajkowy międzyczas, do przeczekania, bo dopiero jesienią życie będzie naprawdę. Więc już pod koniec sierpnia wypatruję czy aby ptaki nie odlatują, czy liście nie więdną, czekam na pierwsze kasztany i przeziębienia, bo to będzie znak, że już za chwilę zmiana. Podsumowuję rok, robię plany, robię powidła, gromadzę książki-do-przeczytania-jak najprędzej, wynajduję kolejne płyty-do-przesłuchania, wyciągam gruby szalik i czekam. Ale zanim sprawdzę nowy album Yorke’a, nowe Blonde Redhead, nowe Kristen czy nowego Tricky’ego, zanim zakopię się pod kilkoma kocami i zanurzę bezkarnie w melancholii słuchając na ripicie Grouper czy Dawn Smithson, zanim będzie to wszystko – jeszcze latem pojawi się coroczny prywatny zwiastun jesieni: powrót Ewy Braun. Taki mini rytuał, dzień czy dwa z „sea sea” czy „Stereo” w słuchawkach, jak prawdziwe pożegnanie z latem. Ewa Braun jak proustowskie magdalenki, pretekst do cofnięcia się w czasie o 10-15 lat. Ewa Braun jak doświadczenie pokoleniowe, hasło, które rzucam na imprezie i nagle okazuje się, że wszyscy znają i mają za sobą te same emocje, te same wspomnienia. I może w międzyczasie wydryfowaliśmy w Emptysety, w śledzenie redefiniowanego techno, w drone’y, witch house’y czy postcokolwiek, przez uszy przewinęły się setki zupełnie innych albumów, ale choćby „Esion” nadal tak samo cieszy. Czy właśnie „Stereo”, niezmiennie rozkoszne dla ucha. Dla ducha. Powrót do korzeni, powrót do klasyki, powrót do siebie. Bezdyskusyjnie: 10 na 10 i serduszko, znów trzymając się filmwebowych określeń. I jesień tak samo, a nawet bardziej. Tak.
A skoro jesień, melancholia i chłód, na rozgrzanie i na rozgrzewkę po dłuższej nieobecności dziś przepis na imbirowo-miodowy napój, który pomoże Wam przebrnąć przez pierwsze zimniejsze dni czy wieczory i unikąć/złagodzić przeziębienia. Banalnie prosty i szybki w wykonaniu, nie trzeba będzie na długo wychodzić spod koca i odrywać się od lektury. Zatem:
GINGER-HONEY-LEMON (dla dwóch osób):
Składniki:
– 500 ml wody
– 30 ml (dwie łyżki) imbiru, obranego i posiekanego
– 60 ml soku z cytryny (4 łyżki)
– 45-60 ml miodu
– opcjonalnie: 5 ml (1 łyżeczka) suszonej trawy cytrynowej (lub krótka gałązka świeżej)
Wykonanie:
1. Korzeń imbiru obierz i posiekaj na drobne kawałki. Wyciśnij sok z 1 dużej cytryny.
2. W małym garnku zagotuj wodę, wrzuć imbir i ew. trawę cytrynową i gotuj przez 10-15 minut na średnim ogniu,
3. Zdejmij z kuchenki, odrobinę przestudź, do ciepłego naparu dodaj sok z cytryny, przelej przez sitko do szklanek, dodaj miód do smaku.
4. Gotowe! Do każdej szklanki możesz wkroić po cząstce cytryny lub wrzucić jeszcze po kawałku imbiru.
Uwagi:
– w porze jesiennych i zimowych chłodów warto zacząć dzień szklaneczką naparu imbirowego, świetnie rozgrzewa i pobudza + podobno pomaga zrzucić wagę
– do naparu możesz też dodać odrobinę soku z limonki, wkroić plaster pomarańczy dla wzbogacenia smaku albo w trakcie gotowania wrzucić kilka gożdzików czy kawałek laski cynamonu
– ginger-honey-lemon doskonale sprawdza się też latem zarówno na ciepło, jak też z schłodzony/ podawany z kilkoma kostkami lodu i listkiem mięty (użyj trochę więcej imbiru, aby napar nie był rozwodniony).
Dzisiaj będzie o początkach i o bazowych przepisach. O pierwszych wielkich miłościach muzycznych i odkrywaniu prostych kulinarnych patentów.
Najpierw o muzyce, z dużą dawką wspomnień i nostalgii. Nie wiem czy każdy tak ma, ale ja potrafię dość dokładnie prześledzić kształtowanie się tzw. gustu muzycznego, nie mam za to za wiele wspomnień kulinarnych. Znacie to: te klasyczne opowieści z blogów kulinarnych o smakach dzieciństwa, pachnących drożdżówkach, babcinych kompotach z rabarbaru czy innych rodzinnych tradycjach. Nie mam tego za wiele, pamiętam co najwyżej murzynka pieczonego przez tatę, pierwsze nieudane naleśniki i to, że (o zgrozo!) był taki moment, że lubiłam wątróbkę. Za to muzycznych wspomnień mam o wiele więcej. Pierwsza własna kaseta (chyba na spółę z siostrą): Roxette. Czerwony magnetofon dwukasetowy, który dostałyśmy na komunię. Winyle rodziców i dzieciństwo z The Doors, Led Zeppelin czy Ewą Demarczyk. Mama prasująca pościel do płyt Tiny Turner. A później poszukiwania muzyczne na własną rękę, pierwsze koncerty, przeglądy kapel rockowych, starsi koledzy i ich muzyczne zbiory, przegrywanie płyt, emocje, bo nowa płyta Ewy Braun, bo Paul Wirkus i jego Spokój, bo Sonic Youth czy Something Like Elvis. Pamiętam też ten moment, jak pierwszy raz usłyszałam Kristen, w szczecińskim radiu, bodajże w audycji Przemka Thiele. Miłość od pierwszego usłyszenia, gdzieś jeszcze pewnie mam kasetę z kawałkiem zgranym z radia, jakoś od połowy, a zaraz po nim inne skarby i fragmenty radiowych wywiadów. Jeszcze później wydarzyło się wiele, przesiadywanie w sali prób kolegów, Kaliber 44, Fantomas, krótkie romanse z Sepulturą (lol), riot grrrls i scena Seattle, Radiohead, matura i znajomi z ich wpływami muzycznymi, a później tzw. dorosłość i szerokie otwarcie ucha i apetyt na wszystko. Przejażdżki rowerowe z Merzbowem w słuchawkach, drum’n’bassowe imprezy do 6 rano, Robotobibok w klubie Re, pierwsze edycje Unsoundu, Echo is Your Love, Emiter, Bardo Pond zgrane od Michała, Autechre, Antena Krzyku, Glissando, wyjazdy do obcych miast, bo akurat gra Jazzsteppa czy w Łodzi jest festiwal LDZ, szperanie w sieci, godziny na soulseeku, powiększanie kolekcji płyt, dziwny i barwny kolaż z dźwięków i nurtów. Ale i obowiązkowa obecność na każdym koncercie Kristen w Krakowie czy Trójmieście, jak obchodzenie ruchomego święta. Prywatna klasyka, w złotej trójce czy piątce zespołów na całe życie.
Może z jedzeniem czy gotowaniem nie jest dokładnie tak samo. Smak się zmienia i kształtuje cały czas i po paru latach okazuje się, że ulubiony deser z dzieciństwa nagle jest za słodki i nie do zniesienia, przestajesz jeść mięso i odpadają wszystkie zachwyty nad domowymi obiadami, a im więcej poznajesz i wykonasz sam/a, tym mniej może zaskoczyć. Prawie nie jem na mieście. Wolę poznać zasady, rozłożyć przepis na części pierwsze i zrobić coś w domu, po swojemu. I dokonywać banalnych odkryć, jak wtedy, kiedy pierwszy raz przerabiałam na pesto coś innego niż bazylię. Teraz to już żadna nowość. Pietruszka, rukola, szpinak, jarmuż, pieczona papryka czy suszone pomidory, zamiast orzechów piniowych słonecznik, nerkowce czy migdały. Pełna dowolność i wykorzystanie tego, co akurat mamy w lodówce. Więc dziś banalny i klasyczny przepis na pietruszkowe pesto, bo sezon w pełni i za grosze można kupić okazałe pęczki natki. Z głośników płynie „Throbbing of Things”, składniki zgromadzone, a więc zaczynamy:
MOCNO PIETRUSZKOWE PESTO
Składniki:
– natka pietruszki : duży pęczek, po odcięciu łodyżek ok. 60g
– słonecznik/ płatki migdałów/ orzechy nerkowca: 30g
– czosnek : 1 ząbek (5-7g)
– oliwa z oliwek/ olej z pestek winogron : 100ml
– cytryna: odrobina startej skórki + wyciśnięty sok: 1 łyżka (15ml)
– pieprz : 1/2 łyżeczki
– sól : do smaku
Wykonanie:
1. Pęczek natki pietruszki opłucz i osusz, odetnij grubsze części łodyżek.
2. Słonecznik zalej wrzątkiem, po ok. 15 minutach odlej wodę. Jeśli używasz płatków migdałów, możesz je lekko uprażyć.
3. Cytrynę sparz wrzątkiem, zetrzyj odrobinę skórki, wyciśnij sok (potrzebujesz niewiele, ale nadmiar zawsze możesz wykorzystać do lemoniady czy czegokolwiek innego).
4. Czosnek obierz, pokrój na mniejsze części.
5. Wszystkie składniki umieść w pojemniku do mielenia lub w wysokim naczyniu i zmiel blenderem na gładką masę. Sól dodaj pod koniec, sprawdzając jaka ilość Ci odpowiada (ja dodałam pół łyżeczki, ok. 2ml). Gotowe.
Uwagi:
– pietruszkowe (czy jakiekolwiek inne) pesto jest świetnym dodatkiem do pieczywa, sałatek (możesz dodać więcej oliwy aby miało konsystencję sosu) czy makaronu, wyśmienicie smakuje na cieniutkich grzankach z bagietki
– moczenie słonecznika sprawia, że ziarenka są bardziej miękkie i łatwiej je zmielić na gładką masę, ale możesz też je uprażyć – będą bardziej chrupiące
– jeśli masz orzeszki piniowe – tym lepiej, to klasyczny dodatek do pesto, jednak z powodzeniem możesz je zastąpić innymi orzechami czy właśnie słonecznikiem, smak będzie nieco inny, ale równie dobry.
– —
Stara miłość nie rdzerwieje, czyli Kristen. Wszystkie płyty do odsłuchu, a nowsze do zakupu na CD: http://kristenband.bandcamp.com
A tak się to zaczęło:
![duy gebord - mildew [bdta, 2014]](https://i0.wp.com/swiezewisnie.wordpress.com/wp-content/uploads/2014/12/duy-gebord-mildew.jpg?w=203&h=152&ssl=1 "duy gebord - mildew")
![odmieniec - taniec ducha [bdta, 2014]](https://i0.wp.com/swiezewisnie.wordpress.com/wp-content/uploads/2014/12/odmieniec-taniec-ducha.jpg?w=370&h=277&ssl=1 "odmieniec - taniec ducha")
![souvenir de tanger - I i II [bdta, 2014]](https://i0.wp.com/swiezewisnie.wordpress.com/wp-content/uploads/2014/12/souvenir-de-tanger-i-ii.jpg?w=182&h=136&ssl=1 "souvenir de tanger - I + II")
świeże wiśnie 